Machelen.tv

Eddy Van Oost

22/09/2013  –  EDDY VAN OOST,
de man achter Schoon Schip en http://www.machelen.tv
________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Leeftijd: prille zestiger
Zelfstandig specialist in verlichting (studie, productie, verkoop) en communicatie
Links: http://www.estelight.com      http://www.fastronaut.com     http://www.altetico.be     http://www.machelen.tv
Afkomstig uit Machelen, trok in 1976 naar Waregem en spoelde opnieuw aan in Machelen in 2012.

Eddy, wat moeten wij weten over jouw verleden?

Via het “Moederhuis” van Waregem kwam ik in Machelen aangesjeesd in 1952. Mijn vader Daniël was als kruidenier en groentenboer wereldberoemd in Machelen. Moeder Georgine was de winkelmadam in de Posthoornstraat 52. Daardoor kende ik het Machelen van toen als mijn broekzak, de jongedames van toen inclusief, natuurlijk. Maar niet van dicht…
De gemeenteschool liet op mij wel een ferme indruk, met de meesters Verlinden, Cyriel en Kamiel Simoens, Decubber, Decoene. Voor het 6^e studiejaar en het middelbaar trok ik naar het college in Waregem. Waarom altijd Waregem? Zowat 95% van mijn familie woonde daar, vandaar…
Na de Latijn-Wiskunde begon een ontdekkingstocht die mij langs Gent en Brussel leidde tijdens mijn studies. Maar ik werd uiteindelijk journalist, eerst bij Roularta in Roeselare, later voor diverse media als freelance. Na enkele jaren heb ik dat wereldje verlaten en ben ik mij in verlichting gaan verdiepen. Dat doe ik nog altijd, onder andere.

Journalistiek en verlichting, dat zijn niet precies synoniemen?

Dat is juist. Maar ik ben niet iemand die voor de rest van zijn leven aan een genomen beslissing vastkleeft. Er is in de wereld en in het leven zo veel te ontdekken! Soms noemt men mij de “Eeuwige zoeker”. Daar valt wel iets over te zeggen.

Hoe dan ook, ik had het zo een beetje gehad met het persleven, dat trouwens soms meer op een grote zeepbel lijkt dan het er uit ziet. Ik wou iets anders en het werd verlichting, per louter toeval. Ik ging mij daarin specialiseren en doe dat nu al meer dan 20 jaar. Ook hierin kan ik mij creatief uitleven.

Hoe zie je op vandaag Machelen en het leven in Machelen?

Onze gemeente is de laatste jaren enorm geëvolueerd, maar tezelfdertijd is de grondstroom gelijk gebleven. Machelen is voor mij een eenvoudige landelijke gemeente gebleven. Maar met de uitstraling van een pril kunstenaarsdorp.
Uiteraard is er bouwkundig heel wat veranderd. Er zijn ook veel nieuwe inwoners bijgekomen, maar de mensen blijven vriendelijk. Hier wensen ze iedereen nog luidop “Ne goendag”. Dat was weer even aanpassen.
Het is gewoon leuk leven en wonen in Machelen. En er wordt nu niet meer zoveel tamtam gemaakt over het feit dat we uiteindelijk allen groot-Zultenaars zijn.

Wat van Machelen spreekt jou het meest aan?

De nieuwe generaties, en ook de oude die jong van geest zijn gebleven, zijn helemaal mee met het “nieuwe” leven in Machelen. Er wordt van alles georganiseerd dat mensen aanspreekt. Dat gaat van ontspanning tot sport en cultuur.
Persoonlijk vind ik dat laatste vooral heel belangrijk. Ik kreeg dat a.h.w. met de paplepel ingelepeld via mijn tante Mariette Van Oost, die destijds bijvoorbeeld “concert” speelde. Dat was Machels voor toneel. Ik heb haar zelfs weten spelen in de tijd dat vrouwen- en mannentoneel afzonderlijk moest!

Jij lijkt ons nogal een bezig bij?

Eigenlijk is dat gegroeid uit een aantal zaken die ik graag deed. Beroepshalve zit ik dus in de verlichting. Ik maak studies, zoals een architect, van hoe ruimtes binnen en buiten concreet het best verlicht worden. Maar ik produceer ook zelf LED-verlichting. En verkopen doe ik natuurlijk nog het liefst…
Mijn zoon Bram help ik administratief in zijn marketing- en digitale communicatiebureau “Fastronaut”. Mijn dochter Greet heeft deze directe hulp minder nodig. Zij werkt als p.r. in een designmeubelbedrijf in Deerlijk.
Daarnaast run ik ook al bijna 7 jaar een voetbalschool, die de naam “Atletico” meekreeg naar de oude oefensite van SV Waregem op de Carmel in Waregem.
En sinds kort is er mijn project “Schoon Schip”, met onder andere deze website.
Als bewust geworden vrijgezel vind ik toch nog tijd om nog her en der één of ander mee te pkken, bijvoorbeeld op zondagavond een mietje proeven in “De Avonden”!

Hoe kom je uit op een project als “Schoon Schip”?

Bij mijn terugkeer in Machelen voelde ik een kriebel. Mijn dorp van vroeger had een ferme cultuurbad gekregen. Met grote namen, zoals Raveel, Reve, zelfs Streuvels. Het artistiek-creatieve spreekt me wel aan. Dan denk je na en je bedenkt iets: een… “Schoon Schip”. Het is een ietwat eigenzinnig project, maar het ligt me en ik zie dat al een aantal mensen enthousiast zijn om mee te werken.

Welke anekdote uit Machelen zou je ons nog willen vertellen?

Ik speelde voetbal in Machelen, bij “Polliets”. Even verduidelijken voor de jongere lezers.
“Polliet” was de roepnaam van Hippollite Van Houtte, beenhouwer-cafébaas van “Sint-Elooi”. Hij was baas in zijn slagerij; zijn echtgenote “Belleke” (Isabelle) in het café.
Wij hadden een goede ploeg, zowel op het veld als er naast. En elk jaar organiseerden wij ook een bal. Toen was de zaak al overgenomen door zoon Robert en zijn Angèle. Maar Polliet en Belleke bleven trouw naar het bal gaan. En ze dronken (ook daar) graag een dreupelke. Maar het naar huis gaan, was uiteindelijk natuurlijk niet simpel. De stoep werd meermaals “gemeten”. En tot overmaat van ramp verloor Belleke haar vals gebit. Enfin, toen wij naar huis trokken, zat Belleke midden in de nacht in het gras voor hun woning. Ze kroop rond om haar tanden te zoeken, maar zonder resultaat. Bleek achteraf dat ze ze eigenlijk in het toilet achtergelaten had. Hoe werd er niet bijgezegd. Maar… dat was toen Machelen.

Hoe zou je je persoonlijk grootste wens of hoop formuleren?
Ik mik graag hoog, maar hoed me om té hoog te mikken. Leven kan eenvoudig en toch zeer boeiend zijn. Daarom moet ik niet de slimste, beste, rijkste, saaiste mens te wereld worden. “Laat mij maar lopen langs de stroate”, zong Willem Vermandere. Ik voel me goed, betrokken bij het leven in Machelen, aan de Leie. Vrij als een creatieve vogel. Klinkt dat niet goed?

– EINDE –